پندار فرزند اول عبدالرضا اكبری یك تدوینگر- بازیگر است.
او در مجموعه «تلاش» و « زمزمه محبت» به كارگردانی پدرش «عید آن سال» به كارگردانی سعید ابراهیمی‌فر سریال «نو عروس» سریال«پشت صحنه» و«بوی غریب پاییز»بازی كرده است.گفتگویی با او درباره فعالیتش در عرصه بازیگری و تدوین تهیه کرده ایم.
آن‌طور كه از صحبت‌های پدرتان متوجه شدیم شما علاوه بر كار تدوین، دستی هم در كار بازیگری دارید و البته طبق گفته پدرتان خیلی گزیده كار می‌كنید.
شاید بیشتر به دلیل كسب تجربه باشد. به هرحال در این چند سال كه بابا بازی داشته و تجربه‌های مختلفی به دست آورده، من هم براساس این تجربه‌ها سعی كرد‌ه‌ام تا به قول معروف آهسته و پیوسته عمل كنم. نمی‌خواهم كه یك شبه ره‌صد ساله را طی كنم، چون در این صورت خیلی زود به پایان می‌رسم. دوست دارم قدم‌های محكمی بردارم و انتخاب‌های بهتری داشته‌ باشم.
• فعالیت شما در زمینه تدوین چقدر در تصمیم‌گیری‌های شما برای انتخاب یك نقش تأثیر داشته است؟
البته بی‌تأثیر هم نبوده ،چون این هنر آنقدر كامل هست كه احساس نیاز برای فعالیت در كار دیگر مثل بازیگری را پیدا نمی‌كنی؛ اما چیزی كه هست من براساس علاقه‌ام به این هنر رو آوردم. البته بد نیست عنوان كنم كه مونتاژ برخلاف بازیگری كه در جمع حضور داری و دیده می‌شوی، كاری است كه مدام در پشت صحنه هستی و دائماً مشغول كار، بنابر این كمتر در جمع حضور داری.
• در باره تدوین بیشتر صحبت كنید.
تدوین در واقع عرضه نهایی یك مجموعه تلویزیونی ، یا یك فیلم سینمایی است. زمانی كه بازیگر و كارگردان و دیگر عوامل فعالیت خود را انجام می‌دهند ،مجموعه این فعالیت‌ها روی یك فیلم یا نگاتیو ضبط و به دست تدوینگر سپرده می‌شود. از آنجا كه این مجموعه‌ها به صورت تكه‌تكه است، تدوینگر آن را یك دست كرده و ریتم‌گذاری می‌كند. یك تدوینگر (مونتور) می‌تواند با انتخاب یك تصویر، مسیر یك فیلم را تعیین كند.

• با این توضیح ها یك تدوینگر هم باید از سطح علمی بالایی برخوردار باشد؟
صددرصد. به هر حال فرد باید ریتم و تصویر را بشناسد و مطالعه زیادی در این زمینه داشته باشد. نكته جالبی كه دوست دارم در باره تدوین برای نوجوان‌ها عنوان كنم این است كه تدوین، مخصوصاً تدوین كامپیوتری، مثل بازی كردن با یك پازل است، چون شما تكه‌های تصویرها را كنار هم می‌چینید و از كنار هم قرار دادن تصویرهای چیده شده یك مجموعه می‌سازید. در واقع شما با تصویر بازی می‌كنید و با خوب بازی كردن می‌توانید روند یك فیلم را تغییر دهید.
• بپردازیم به بازیگری؛ آیا علاقه شما به بازیگری به دلیل حضور پدرتان در این رشته ایجاد شده است؟
به هر حال این علاقه از كودكی با من بوده و من مدتی خیلی تفریحی به این قضیه نگاه می‌كردم تا اینكه وارد كلاس‌های بازیگری پدرم شدم و دوره بازیگری و كارگردانی را آنجا گذراندم. علاقه و اعتماد به نفسم نسبت به كار بازیگری از آن زمان به بعد خیلی بیشتر شد و از سال 80 به بعد تقریبا حرفه‌ای این كار را دنبال كرده و در چند مجموعه و یك تله فیلم بازی كردم.
• چند ساله بودید كه برای اولین بار جلوی دوربین رفتید؟
بار اولی كه مقابل دوربین قرار گرفتم، تقریباً 15-16 ساله بودم. اتفاقاً در فیلمی بازی كردم كه پدرم همبازی‌ام بود.در این سن و سال آدم چندان حرفه‌ای به كار نگاه نمی‌كند؛ بنابر این همه‌چیز برایش رنگ و بوی دیگری دارد. برای من هم از این كه در كنار كسانی بازی می‌كردم كه زمانی بازی‌هایشان را در سینما و تلویزیون می‌دیدم و به كارشان علاقه
داشتم، ضمن اینكه باور كردنی نبود، بسیار لذت‌بخش هم بود.مثلاً من كارهای آقای رضا فیاضی و آتنه فقیه نصیری را دوست داشتم و یا به فیلم‌های آقای یاسینی، كه برای گروه كودك برنامه می‌ساخت، خیلی علاقه داشتم.
• آیا شما هم مثل پدرتان این حرفه را از همان دوران نوجوانی انتخاب كرده بودید؟
راستش من چندان شاگرد زرنگی نبودم، بنابر این خودم را قانع كرده بودم كه مثل خیلی‌های دیگر به دكتری و مهندسی فكر نكنم. درباره هنر هم خیلی جدی نبودم. اما با توجه به شرایط سنی‌ام دوست داشتم خلبان و یا یك فوتبالیست شوم. به هر حال این دوران خاص و پر از هیجان را گذراندم و بالاخره در رشته عكاسی تحصیل كردم.
•